اين بنا در انتهاي غربي خيابان قزوين قرار گرفته و مشتمل بر شانزده عمارت تودرتو و پيوسته است كه در سال 1275 ه.ق توسط حاج محمدرضا اميني از تاجران قزوين ساخته شده است. بناي حسينيه از سه تالار موازي در جهت شرقي و غربي تشكيل شده كه با ارسيهاي چوبي زيبايي به يكديگر ارتباط پيدا ميكنند . تالار جنوبي نه دهانه ارسي كشويي مشبك با شيشههاي رنگي بسيار زيبا دارد و سقف آن نيز تزئينات نقاشي همراه با آيينه كاري دارد . تالار مياني داراي طاقچهها و رفهاي كاسهاي مزين به آيينهكاري و گچبريهاي بسيار زيباست .
اين تالار با دو پنج دري به تالارهاي شمالي و جنوبي متصل ميشود . در نيم دايره بالاي پنج دري كه به ايوان شمالي راه مييابد بروج دوازده گانه نقش شدهاند . سقف اين تالار تزئينات گچبري همراه با آيينه كاري و نقاشي روي چوب دارد . در زير تالارها ، بخشهايي چون سردابه ، زير زمين ، شربت خانه ، انبار و آشپزخانه ساخته شدهاند كه به حياطهاي شمالي و جنوبي راه دارند . ديواره جبهه شمالي حياط جنوبي سنگي است و نقشهاي برجسته فراواني دارد .