مسجد جامع ساوه
مسجد جامع ساوه يكي از آثار ارزشمند دوره سلجوقي است كه در اوايل قرن ششم هجري همزمان با پيدايش شهر ساوه بنيان گذارده شده است . اين بنا ، گنجينه‌اي از هنر نقاشي است و كاشي كاري و گچبري‌هاي بسيار جالب توجهي دارد . اين مسجد مجلل و باشكوه مشتمل بر يك حياط ، ايوان ، مناره ، چند شبستان ، گنبد ، دو محراب قديمي با كتيبه‌اي به خط كوفي و دو محراب عصر صفوي با كتيبه خط ثلث است . محراب مسجد كتيبه‌هاي متعدد عمودي و افقي دارد كه سه جانب را فرا گرفته و روي آن‌ها به خط ثلث و كوفي سوره‌هايي از قرآن مجيد مانند سوره شريفه «قدر» ، «اخلاص» و «جمعه» گچبري شده است .
در ضلع غربي ميانه شبستان‌ها نيز ايوان باشكوه رفيعي قرار دارد كه در هر جانب آن حجره‌اي با درگاه تنگ تعبيه شده است . گنبد مسجد جامع ، 14 متر قطر و 16 متر ارتفاع دارد . ساق گنبد از درون با كاشي‌هاي زيبا آراسته شده است . بيرون چهار ديواري مسجد ، مناره‌اي با ارتفاع 14 متر وجود دارد كه از نظر هنر معماري قابل توجه است . اين بنا در فهرست آثار ملي به ثبت رسيده است .