آرامگاه محمد محروق

آرامگاه محمد محروق (یا مزار امامزاده محمد محروق) مربوط به دوره تیموریان و دوره صفویه است و در نیشابور ، مجاور آرامگاه خیام واقع شده و این اثر در تاریخ 29 آذر 1316 با شمارهٔ ثبت 302 به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌ است . آرامگاه محمد محروق مدفن محمد محروق و ابراهیم بن موسی الکاظم در شهر نیشابور است . بخشی از این آرامگاه مسجد است . پس از کشته شدن محمدبن حسین محروق او را در قبرستان محله تلاجرد در نیشابور دفن کردند . در دوره سلجوقیان بنای بر روی قبرهای این قبرستان بنیان شد که در حمله مغول به نیشابور ویران گردید . ساحتمان فعلی در زمان سلطان حسین بایقرا بدستور امیر کمال الدین یکی از رجال معروف بنا گرفت .

این آرامگاه با گنبد کاشی کاری و ایوان‌های بلند از ابنیه زیبای قرن دهم هجری به‌ شمار می‌رود . کتیبه کاشی معرق ایوان و صندوق منبت و در ورودی آرامگاه از زمان شاه طهماسب اول (قرن دهم‌هجری) است . سنگی از دوران شاه سلطان حسین صفوی ، به تاریخ 1119 ه.ق در این بنا نصب شده‌ است . کاشی‌های ازاره آن از زمان نادر شاه افشار (سال 1145 ه.ق) باقی مانده‌ است . انجمن آثار ملی ضمن تعمیرات‌ اساسی ، کاشی کاری‌های ایوان و جبهه‌های مختلف آنرا مرمت کرده‌ است . هم‌ چنین کتیبه منظومی از زمان سلطان حسین صفوی در سمت راست ایوان بر روی سنگ نقر شده‌ است که نشان می‌دهد در اواخر دوره صفوی ، محمدخان نامی در نیشابور به بنای مسجد و مصلا اقدام نموده‌ است . در این بقعه یکی از اولاد موسی بن جعفر و تنی چند از مشاهیر نیشابور نیز مدفون اند . این آرامگاه در شمار آثار تاریخی ایران به ثبت رسیده‌ است .